ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7

ΝΤΡΙΙΙΝΝΝ!!! ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΝΝΝΝ!!!
''Στο καλό σου για ξυπνητήρι'' η Κέλι σηκώθηκε το άρπαξε από το κομοδίνο και το πέταξε στην άλλη άκρη του δωματίου, αυτό ακούστηκε για ακόμη μια φορά πριν πέσει κάτω και σπάσει σε κομματάκια, ο Νικ γέλασε μαζί της, την πήρε στην αγκαλιά του, την φίλησε και την καλημέρισε,
''Τόσο νευρική είσαι το πρωί όταν ξυπνάς;''
'' Όχι Νικ, δεν είμαι νευρική, αλλά όταν έχω κοιμηθεί τόσο όμορφα το βράδυ με ενοχλεί αφάνταστα, έτσι που χτυπάει σαν χαζό, πάω να φτιάξω πρωινό, κάνε ένα μπανάκι αν θέλεις, έχει ζεστό νερό''
''Ωραία, μου χρειάζεται'' σηκώθηκε και πήγε στο μπάνιο, η Κέλι κατέβηκε στην κουζίνα και άρχισε να ετοιμάζει, καφέ, τηγανίτες και αυγά, μετά από δέκα λεπτά ήρθε και ο Νικ νυχοπατώντας, δεν τον άκουσε γιατί ήταν αφοσιωμένη στις τηγανίτες, πήγε από πίσω της, την έσφιξε στην αγκαλιά του και την πείραζε
''Νικ, αν δεν σταματήσεις αμέσως, εκτός του ότι θα μου καούν δεν θα έχεις και να φας, γι' αυτό σταμάτα και κάτσε κάτω, συνεννοηθήκαμε;''
''Διατάξτε στρατηγέ μου, χρειάζεστε μήπως βοήθεια;''
''Ο καφές είναι έτοιμος, βάλε και σε δύο λεπτά θα είναι έτοιμα και τα άλλα'', έβγαλε τις τηγανίτες από το τηγάνι και έβαλε τα αυγά, μόλις έγιναν τα πήγε στο τραπέζι, κάθισαν να φάνε
''Από ότι βλέπω είσαι καλή και στην κουζίνα''
''Αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που θα σου ετοιμάσω αύριο το βράδυ, θα σου το έκανα σήμερα αλλά έχω ραντεβού με τα κορίτσια''
''Δηλαδή το βράδυ δεν θα το περάσουμε μαζί;''
''Ναι, από τις έντεκα και μετά, μας φτάνουν τρείς ώρες για να κουτσομπολέψουμε''
''Α! Αυτά κάνετε όταν βγαίνετε έξω, ε; Και εγώ τι θα κάνω μέχρι να βρεθούμε;''
''Θα μ’ επιθυμήσεις, θα σε αφήσω στο ξενοδοχείο το απόγευμα και μετά θα έρθω από εκεί το βραδάκι να σε βρω''
''Καλή είσαι, εσύ θα διασκεδάσεις και εμένα θα με αφήσεις μόνο μου''
''Μην είσαι παραπονιάρης, δεν θα σε αφήσω μόνο σου όλο το βράδυ, το μισό μόνο''
''Πιστεύω πως θα το αντέξω, τώρα τι κάνουμε;''
''Τρώμε, τι κάνουμε;''
'' Όχι βρε χαζούλα τώρα αυτή τη στιγμή, όταν θα φύγουμε που θα πάμε πρώτα;''
''Θα πάμε στο παρκάκι να πάρουμε το μήνυμα, μετά θα πάμε να αλλάξεις και κατευθείαν στο τμήμα, να εξετάσουμε τι λέει το γράμμα και τι δρόμο θα πάρουμε''
'' Όταν πάμε να αλλάξω θα ανέβεις και εσύ πάνω μαζί μου...;''
''Νικ, σοβαρέψου λίγο, θα ανέβω αλλά μόνο για να μην περιμένω μόνη μου κάτω''
''Με στενοχωρείς έτσι που με κάνεις''
''Θα σου περάσει, λοιπόν πάω να ντυθώ και φεύγουμε''
''Ν έρθω και εγώ;''
''Νιιικ...''
''Εντάξει'' νιαούρισε σαν πληγωμένο γατί ''θα δω λίγη τηλεόραση μέχρι να κατέβεις'' η Κέλι μπήκε γρήγορα έκανε ένα μπάνιο, ντύθηκε, βάφτηκε και σε ένα τέταρτο ήταν κάτω, ετοιμάστηκαν να φύγουν όμως ο Νικ πριν βγουν σταμάτησε στην πόρτα, η Κέλι γύρισε και του είπε
''Γιατί σταμάτησες;'' την αρπάζει και την φιλάει με τόσο πάθος που μόλις την άφησε η Κέλι ζαλίστηκε
''Αυτό για να ξέρεις τι θα πάθεις το βράδυ...'' άνοιξε την πόρτα και την έσπρωξε ελαφρά προς τα έξω ''άντε, κουνήσου θα αργήσουμε πολύ'' της χαμογέλασε, μπήκαν στο αυτοκίνητο, έφτασαν στο πάρκο και του είπε να περιμένει μέχρι να πάει στο παγκάκι για να πάρει το μήνυμα, μέτρησε τα παγκάκια
''ένα, δύο........έξι, στα δεξιά, αυτό είναι'' έψαξε από κάτω και βρήκε έναν φάκελο κολλημένο, το πήρε και έτρεξε στον Νικ ''το βρήκα, τι λες να γράφει μέσα;''
''Δεν ξέρω, άνοιξε το και θα μάθουμε'' έβγαλε τον φάκελο από την ζελατίνα, τον άνοιξε και άρχισε να διαβάζει
''Για να βρήκες αυτό το γράμμα σημαίνει ότι χθες το βράδυ κατάφερες και έσωσες κάποιον, Μπράβο ντετέκτιβ, τώρα η δουλειά σου είναι λίγο πιο δύσκολη, έχεις τέσσερις μέρες να πας στο χωριό Summerville, σου γράφω παρακάτω την διεύθυνση, θα μπεις στο σπίτι, θα κατέβεις στο κελάρι που είναι δίπλα στην κουζίνα, εκεί θα βρεις ένα στοιχείο το οποίο θα βοηθήσει και εσένα στο να λύσεις την υπόθεσή σου, αλλά και εμένα δίνοντάς μου την απόδοση της δικαιοσύνης που μου πρέπει, αν τα καταφέρεις, τότε θα είσαι πολύ τυχερή και εσύ αλλά και η φίλη σου, η δ/νση είναι Σάουθ 56, σου δίνω τέσσερις ημέρες για να πάρεις ρεπό το Σαββατοκύριακο και την Δευτέρα να ξεκινήσεις με καθαρό μυαλό. Θα τα πούμε σύντομα, να είσαι σίγουρη...''''
''Ωραία, μου δίνει και την άδεια να πάρω ρεπό, Θεέ μου που έχω μπλέξει;''
''Τι μπορεί να θέλει να πάρουμε από εκεί;''
''Δεν ξέρω Νικ, θα το μάθουμε την Δευτέρα, αυτό το χωριό δεν είναι πολύ μακριά από την πόλη, μιάμιση ώρα με το αυτοκίνητο''
''Την Δευτέρα θα ξεκινήσουμε νωρίς ώστε το μεσημέρι να έχουμε γυρίσει''
''Ναι, πάμε τώρα στο ξενοδοχείο'' η Κέλι έβαλε μπροστά το αμάξι και έφυγε με μεγάλη φόρα, σε δέκα λεπτά βρισκόταν στην πόρτα του ξενοδοχείου, έδωσε τα κλειδιά στον παρκαδόρο και ανέβηκαν επάνω, ο Νικ δεν καθυστέρησε πολύ, μπήκε στο μπάνιο, ξυρίστηκε, ντύθηκε και σε μισή ώρα ήταν έτοιμος, η Κέλι εν το μεταξύ καθόταν στο σαλονάκι και διάβαζε ένα περιοδικό για να περάσει η ώρα
''Εντάξει, τώρα που άλλαξα νιώθω καλύτερα, φεύγουμε;''
''Ναι, πάμε'' κατέβηκαν, έδωσαν το κλειδί στην ρεσεψιόν και πήγαν να πάρουν το αμάξι, τους το έφερε το παιδί, του έδωσαν δύο δολάρια για τον κόπο του και ξεκίνησαν, έφτασαν στο τμήμα και πήγαν κατευθείαν στο γραφείο της Κέλι, μόλις μπήκαν τους πρόλαβε ο Άρνι πριν καλά καλά κάτσουν
''Κέλι, Τζόουνς, καλημέρα, σας ψάχνει ο μεγάλος''
'' Έχει πολλή ώρα που μας ζήτησε;''
'' Όχι μόλις ήρθε και αυτός''
''Σε ευχαριστώ Άρνι θα πάμε τώρα να τον δούμε'' σηκώθηκαν και ανέβηκαν επάνω, χτύπησαν την πόρτα, άκουσαν από μέσα τον αρχηγό να λέει με την βαριά φωνή του
''Εμπρός, περάστε''
''Καλημέρα αφεντικό, πως τα πας;''
''Εγώ καλά, εσύ πες μου τι κάνεις, τι έγινε με την υπόθεση;''
''Βρήκαμε ποιος είναι, τώρα το θέμα είναι ότι θέλει να με στείλει σε ένα χωριό, μου άφησε ένα γράμμα και μου δίνει οδηγίες που να πάω και τι θα βρω''
''Δεν μου ανέφερες κάτι, ποιος είναι;''
''Ο Μπερκ, την θυμάσαι την υπόθεση αυτή; Τον βάλαμε μέσα πριν οχτώ χρόνια''
''Α! Ναι, σωστά, ήταν σχεδόν από τις πρώτες σου υποθέσεις''
''Ακριβώς, την Δευτέρα το πρωί θα ξεκινήσουμε νωρίς ώστε το μεσημέρι να είμαστε πίσω και να σε ενημερώσουμε για το τι καινούργιο υπάρχει''
''Πολύ καλά Κέλι, ότι και να γίνει να με κρατάς ενήμερο''
''Εντάξει αφεντικό, σε αφήνουμε τώρα να πάμε να δουλέψουμε και λίγο, γεια''
''Συγγνώμη, μια τελευταία ερώτηση, στον Νικ αναφέρομαι''
''Παρακαλώ, πείτε μου'' του απηύθυνε τον λόγο ο Νικ
''Αναφορά πότε δίνεις στους ανωτέρους σου;''
''Κοιτάξτε, η δουλειά μου δεν είναι να δίνω αναφορά στους ανωτέρους μου, η δουλειά μου είναι να λύνω τις υποθέσεις βοηθώντας την αστυνομία και μόλις βρεθεί η λύση τότε πηγαίνω και δίνω τα στοιχεία του πορίσματος, έτσι όταν έρθει η ώρα της δίκης να γνωρίζουμε και εμείς όλες τις εξελίξεις σε περίπτωση που μας φωνάξουν για μάρτυρες''
''Εντάξει Τζόουνς, σε ευχαριστώ, απλά ήθελα να μάθω αν έχεις κάποιο χρονικό περιθώριο''
''Το περιθώριο μου είναι όσο χρειάζεται, αλλά όσο πιο γρήγορα τόσο πιο καλά, καλημέρα σας''
''Γεια σας'' η Κέλι τον περίμενε έξω από την πόρτα αλλά τα είχε ακούσει όλα
''Απορώ πως σε άφησε να του μιλήσεις έτσι, ποτέ δεν το κάνει αυτό''
''Μην ξεχνάς όμως αγαπητή μου Κέλι ότι είμαι ανώτερος του, αυτός είναι αρχηγός σε ένα τμήμα και εγώ είμαι ειδικός πράκτορας του FBI, δεν μπορεί να μου μιλάει όπως θέλει''
'' Έχεις δίκιο και να σου πω καλά του έκανες, το χρειαζότανε'' πήγαν ξανά στο γραφείο, παρήγγειλαν καφέ, η Κέλι φώναξε την Μάρσι, μέσα σε πέντε λεπτά εμφανίστηκε
''Καλημέρα Κέλι, κύριε Τζόουνς, τι με ήθελες;''
''Μάρσι, θέλω να παρακολουθείς το κινητό μου βάλε το μέσα στο σύστημα, από το σταθερό δεν κάναμε τίποτα, εντάξει;''
''Ναι, βέβαια, θα το κάνω αμέσως''
''Σ' ευχαριστώ, μπορείς να πηγαίνεις''
''Τι γλυκό κοριτσάκι, είναι πολύ καιρό στο τμήμα; Φαίνεται μικρή''
''Μήπως θέλεις να σου την κάνουμε και προξενιό, αν είναι πες το μου να το ξέρω. Έχει στο τμήμα ένα εξάμηνο, είναι είκοσι ένα χρόνων''
''Στο καλό μου πέφτει λίγο μεγάλη'' την κορόιδεψε, η Κέλι πήρε βαθειά αναπνοή για να ηρεμήσει και του έδωσε μια κλωτσιά κάτω από το γραφείο
''Αυτό για να μάθεις να κάνεις καμάκι μπροστά μου''
''Σα δεν ντρέπεσαι λίγο, θέλεις να μου στερήσεις τα τυχερά μου;''
''Αν είναι έτσι να την φωνάξω και να σας κλείσω ραντεβού για το βράδυ, δεν έχω κανένα πρόβλημα, θέλεις;''
''Ναι, μήπως θα έρθεις και εσύ για να μας κρατάς το φανάρι;''
'' Άντε βρε από εδώ, άσε τώρα τα χαζά να πιάσουμε δουλειά''
''Τα αφήνω αλλά το βράδυ θα μου το πληρώσεις που δεν με αφήνεις να χαρώ κάτι ωραίο'' την πείραξε ξανά
''Λοιπόν, θα δώσω το γράμμα στον γραφολόγο για να σιγουρευτούμε ότι είναι ο Μπερκ αυτός που το έγραψε, πάω δύο λεπτά στον Άρνι και γυρνάω''
''Σε περιμένω'' πήγε και βρήκε τον Άρνι να μιλάει με μια κοπέλα
'' Άρνι μπορώ να σου δώσω κάτι μισό λεπτό;''
''Ναι Κέλι, έλα, συγγνώμη Νταίζη, επιστρέφω σε λίγο''
''Πάρε αυτό και θέλω μέχρι το απόγευμα τα αποτελέσματα''
''Εντάξει θα το δώσω τώρα στο εργαστήριο να το δουλέψουν, μόνο αυτό με ήθελες;''
''Ναι, γιατί περίμενες και κάτι άλλο;''
''΄Οχι, όχι εντάξει, τα λέμε μετά'' της φάνηκε πολύ παράξενος ο τρόπος του και είπε στον εαυτό της να τον ρωτήσει αργότερα αν έχει κάτι, πήγε στο γραφείο
''Βλέπω ήρθε ο καφές, χαίρομαι'' με μια γουλιά ήπιε σχεδόν τον μισό
''Σιγά-σιγά θα μου πάθεις τίποτα''
''Το χρειαζόμουνα αυτό, για πες μου τώρα σου ήρθε τίποτα όσο έλειπα;''
''Σκέφτηκα κάτι, αλλά πρέπει να το δουλέψω λίγο ακόμα στο μυαλό μου''
''Για πες μου, ίσως καταφέρουμε να το αναπτύξουμε μαζί''
'' Άκου, η αιτία που μπήκε ο Μπερκ μέσα είσαι εσύ; Σωστά;''
''Σωστά''
''Ο Έρικ ήταν στην υπόθεση αλλά την έλυσες εσύ, έτσι πάμε στο συμπέρασμα ότι κατηγορεί μόνο εσένα, χρειάζεται τη βοήθειά σου, μόνο έτσι θα γλυτώσει, έκανε φυλακή πέντε χρόνια και νομίζει ότι με εσένα θα καθαρίσει το όνομά του, πιστεύει ότι δεν θα τον πιάσουμε και δεν θα κατηγορηθεί για τους φόνους που είναι χειρότερο από την υπόθεση με την βόμβα, τώρα σκέφτομαι ότι την Δευτέρα που θα πάμε σε αυτό το χωριό θα μας δώσει στοιχείο από την δίκη, άρα πρέπει να μου πεις το τι ακριβώς έγινε στο δικαστήριο''
''Τι να έγινε, οι ένορκοι τον έκριναν ένοχο, βάση των στοιχείων που βρήκαμε στο σπίτι του, αυτός έλεγε συνέχεια ότι τον παγίδευσαν και ότι δεν το έκανε αυτό, αλλά από την στιγμή που πάρθηκε η απόφαση δεν άλλαξε, ζήτησαν έφεση όμως πάλι ένοχος βγήκε''
''Δηλαδή δεν ψάξατε αν αυτά που έλεγε έστεκαν;''΄
''Βεβαίως και τα ψάξαμε, τα πάντα ήταν εναντίον του''
''Εντάξει, βρήκαμε την αφορμή, τώρα πρέπει να ψάξουμε εάν υπάρχει συνεργός, είχε κανέναν;''
''Τότε όχι, ίσως όμως σε αυτήν την φάση να έχει''
''Γνωρίζεις κάποιον που θα μπορούσε να τον βοηθήσει;''
''Ναι, γνωρίζω και εσύ επίσης, τον Άντισον, αλλά τώρα και να ήθελε δεν μπορεί''
'' Άρα είμαστε σε αδιέξοδο, δεν μπορώ να καταλάβω τι στοιχείο θα μας αφήσει σε εκείνο το σπίτι, μήπως θέλεις να πάμε από την Κυριακή, ώστε να παρακολουθούμε και να τον πιάσουμε;''
''Είναι καλή ιδέα αλλά θα έχουμε ένα πρόβλημα, μην ξεχνάς ότι μας παρακολουθεί, θα καταλάβει ότι πάμε να του στήσουμε παγίδα και ίσως δεν μας αφήσει το στοιχείο''
''Σωστά, άρα το μόνο που μας μένει να κάνουμε είναι να περιμένουμε την Δευτέρα''
''Δυστυχώς, δεν μπορούμε διαφορετικά. Πάμε να σε κεράσω μεσημεριανό;''
''Να με κεράσεις εσύ; Ο άντρας του σπιτιού αν θυμάμαι καλά είμαι εγώ''
''Καλά παραδίνομαι, δικό σου το φαγητό''
''Έτσι μπράβο το κορίτσι μου''
''Άντε σήκω λοιπόν, έχω πεθάνει της πείνας''
Βγήκαν από το γραφείο και πρόλαβε τον Άρνι στην πόρτα την ώρα που έφευγε και αυτός
''Άρνι, περίμενε λίγο''
''Τι έγινε Κέλι, έπαθες κάτι;''
''Όχι παιδί μου τίποτα, ήθελα να σε ρωτήσω αν σου συμβαίνει κάτι, πριν δεν σε είδα τόσο καλά''
''Άσε μωρέ, τι να έγινε, η Βάλερι, βρήκε καινούργιο φίλο και καταλαβαίνεις, έλεγα λόγω του παιδιού θα τα ξαναβρίσκαμε αλλά απ' ότι κατάλαβα δεν θα γίνει''
''Ωχ! Μωρέ δεν ήξερα τίποτα, μήπως θέλεις να της μιλήσω;''
''Και τι να της πεις δηλαδή, ότι θέλω να γυρίσω πίσω και ότι θα προσπαθήσω να βελτιωθώ;''
''Θα της πω δύο κουβέντες σαν γυναίκα προς γυναίκα, καταλαβαίνω και την δική σου τη θέση αλλά και την δική της, ίσως βοηθήσω, εγώ βρίσκομαι στο ενδιάμεσο, λέγε θέλεις;''
''Μπα, άφησέ το καλύτερα, θα προσπαθήσω ξανά εγώ και αν δω τοίχο τότε θα σου πω, δεν μπορεί να με καταλάβει, είναι η δουλειά μου και αυτή είναι η γυναίκα μου, τις αγαπάω και τις δύο πολύ, δεν θέλω να χωριστώ καμία''
''Έλα, μην στεναχωριέσαι, θα φτιάξουν όλα, μήπως θέλεις να έρθεις για μεσημεριανό μαζί μας;''
''Να μην σας γίνομαι βάρος''
''Καθόλου μόνο να πούμε στην Κλό ότι αν γίνει κάτι θα μας βρει μαζί στου Έρνι''
''Πάω να της το πω εγώ, θα σας βρω εκεί''
''Εντάξει, τα λέμε μετά'' βγήκε και είπε στον Νικ ότι θα έρθει μαζί και ο Άρνι, λίγο στραβομουτσούνιασε αλλά το δέχτηκε ''συγγνώμη Νικ, είναι όμως καλός φίλος, δεν μπορώ να τον αφήσω έτσι, εξάλλου καλό είναι και εσύ να πιάσεις φιλίες εδώ εκτός από εμένα''
''Για μια φορά σε συγχωρώ, την επόμενη όμως κανόνισε να με ειδοποιείς από πριν''
''Μα δεν το είχα προσχεδιασμένο, τώρα βγήκε'' έφτασαν στου Έρνι, μπήκαν και ακολούθησε ο Άρνι, έκατσαν στο τραπέζι, ήρθε μια γκαρσόνα με μια κοντή ροζ στολή να τους πάρει παραγγελία, ήταν γνωστή τους γιατί έτρωγαν συχνά από εκεί
''Γεια σας παιδιά, τι κάνετε; Μέρες έχουμε να σας δούμε;''
''Γεια σου Ρόζι, έπεσε πολλή δουλειά''
''Τι να σας φέρω;''
''Για μένα μια μπριζόλα με πατάτες και μπύρα'' είπε ο Άρνι
''Κάνε τις δύο και μια σαλάτα, την δικιά σας ξέρεις εσύ, Νικ τι θα πάρεις;''
''Να μην χαλάσω την παρέα, τρείς μπριζόλες''
''Έρχονται σε λίγο'' η Κέλι ρώτησε τον Άρνι αν μπορούσε να πει στον Νικ τι έχει ώστε να τον βοηθήσουν να λύσει το πρόβλημά του''
''Θα του τα πω εγώ, όχι ότι εσύ δεν θα τα πεις καλά και δεν με καταλαβαίνεις, ο Νικ όμως είναι άντρας και θα με νιώσει πιο εύκολα, λοιπόν Νικ, είμαι παντρεμένος δέκα χρόνια, της γυναίκας μου της ήρθε τώρα να μου κάνει μούτρα και να μου πει ότι δεν αντέχει άλλο να με περιμένει το βράδυ αν θα γυρίσω ή όχι, είμαστε σε διάσταση τέσσερις μήνες, το παιδί μας είναι δύο.''
''Σε καταλαβαίνω και η δική μου γυναίκα αυτά μου έλεγε πάντα, στην αρχή ήμασταν καλά, μόλις όμως πήρα προαγωγή και άρχισα να δουλεύω περισσότερο, άρχισαν τα προβλήματα''
''Δεν ήξερα ότι ήσουν παντρεμένος;''
''Ήμουν, τώρα είμαι χήρος''
''Λυπάμαι, δεν ξέρω τι θα έκανα αν έχανα την Βάλερι, πως το αντιμετώπισες;''
''Δουλειά και πάλι δουλειά, το καλύτερο γιατρικό μετά τον χρόνο''
''Μπράβο σου που τα κατάφερες''
''Στην αρχή ήταν δύσκολα που γυρνούσα σπίτι το βράδυ και το έβλεπα άδειο αλλά μετά συνήθισα'' η Κέλι καθόταν και τους άκουγε χωρίς να μιλάει, της άρεσε να ακούει τον Νικ να μιλάει για την οικογένεια του, ήρθε και η Ρόζι με τις παραγγελίες
''Ορίστε τρείς μπριζόλες, μια σαλάτα και τρείς μπύρες, καλή όρεξη''
''Ευχαριστούμε'' είπαν και οι τρείς σαν χορωδία και ξεκαρδίστηκαν στα γέλια, πέρασαν αρκετή ώρα μιλώντας ώσπου σε κάποια φάση χτύπησε το τηλέφωνο της Κέλι
''Μπίσοπ, λέγεται''
''Εδώ Κλό, μόλις πήρα τα αποτελέσματα του γραφολόγου, τα γράμματα είναι κάποιου Μπερκ, τον γνωρίζεις;''
''Ναι τον γνωρίζω, σ' ευχαριστώ, τα λέμε'' έκλεισε το τηλέφωνο και τους είπε τα νέα
''Τα αποτελέσματα λένε ότι τα γράμματα είναι του Μπερκ, είμαστε σε καλό δρόμο''
''Τον βρήκες τελικά, μπράβο''
''Το θέμα δεν είναι ότι τον βρήκα, είναι το τι θέλει να καταφέρει, μας στέλνει σε ένα χωριό για να βρούμε κάτι, τι φαντασία είναι αυτή;''
''Δεν μου είπες κάτι, έτσι σκέφτηκα ότι ακόμα ψάχνεις''
''Όχι, απλά πάνω στην φούρια μου το ξέχασα, τι ώρα πήγε;''
''Είναι πέντε και μισή, ξεχαστήκαμε λίγο, κοίτα πόσες μπύρες ήπιαμε και δεν το καταλάβαμε, τώρα έναν καφέ και είμαστε ότι πρέπει''
''Καφέ στα γρήγορα γιατί στις οχτώ έχω ραντεβού, να μην το καθυστερήσουμε πολύ'' παρήγγειλαν και τον καφέ, χαζολογώντας πήγε εφτά η ώρα ''άντε μαζευτείτε, έχουμε και δουλειές, είμαστε εδώ τρείς και ώρες, κουνηθείτε''
''Γιατί Κέλι με ποιον έχεις ραντεβουδάκι και μας το κρύβεις;''
''Με τα κορίτσια και είναι χειρότερες από άντρα όταν τις στήνεις'' φώναξαν για τον λογαριασμό, πλήρωσαν και έφυγαν, η Κέλι πήγε τον Νικ στο ξενοδοχείο
''Δεν θα ανέβεις επάνω για λίγο;''
''Νικ, είναι ήδη εφτά και είκοσι, αν ανέβω επάνω δεν θα αργήσω απλώς, θα με περιμένουν για πολύ, για αυτό θα σε αφήσω και θα σε δω κατά τις έντεκα, εντάξει;''
''Καλά, θα σε περιμένω, να κάτσω και εγώ να κάνω κάποια τηλεφωνήματα'' την φίλησε και μπήκε μέσα στο ξενοδοχείο, η Κέλι μονολόγησε
''Αχ! Νικ, Νικ, γιατί να είσαι τόσο όμορφος και τόσο καλός, τι θα κάνω όταν φύγεις;''
έβαλε μπροστά και έφυγε, σε μισή ώρα ήταν στο μπαρ, η Πάϊπερ ήταν ήδη εκεί, πήγε και κάθισε στο τραπέζι ''πως είσαι μωρό μου;''
''Καλά Κέλι μου, μόλις τελείωσα από την χειρότερη μέρα της ζωής μου''
''Γιατί τι έγινε πάλι;''
''Το αφεντικό μου, άρχισε πάλι τα σπαστικά του, φαίνεται περνάει κρίση μέσης ηλικίας, δεν γίνεται αλλιώς να μας κάνει την ζωή πατίνι''
''Κατάλαβα, μην προχωράς παρακάτω'', ήρθαν και η Τζίλ με την Τζέμα
''Μπα, μπα, ήρθαν τα κορίτσια που απ' ότι φαίνεται ξέχασαν να δούνε τα ρολόγια τους''
''Έλα τώρα Πάϊπερ'' είπε η Τζέμα ''περίμενα την μαμά μου να πάρει τα παιδιά και η Τζίλ πέρασε από μένα για αυτό αργήσαμε λίγο και πόσο ήταν ένα τέταρτο''
''Μην γκρινιάζετε κορίτσια και καθίστε να αρχίσουμε το κουτσομπολιό, δεν έχουμε όλο το βράδυ'' είπε η Κέλι
''Σίγουρα να ξεκινήσουμε, εσύ πρώτη, τι γίνεται με το μανάρι από το FBI;''
''Τζιλ, χαλάρωσε, πείτε στο κορίτσι τι θα πάρετε και τα λέμε, μια Μαργαρίτα για μενα''
''Κάνε τις τέσσερις να τελειώνουμε, πες μας τώρα''
''ΑΧ! Που έμπλεξα, τι να σας πω;''
''Καταλάβαμε ότι κάτι γίνεται με εσάς, το θέμα είναι τι;''
''Εντάξει, με πιάσατε, είμαστε μαζί, αλλά, πριν πείτε κάτι, θα δούμε πως θα πάει γιατί μην ξεχνάμε ο Νικ είναι από την Νέα Υόρκη και δεν θα μείνει για πάντα εδώ''
''Δεν πειράζει, αν τα βρείτε θα πάρετε μετάθεση ή εσύ ή αυτός''
''Πάϊπερ, είναι τόσο εύκολο νομίζεις να γίνει μια μετάθεση;''
''Άμα θέλεις όλα γίνονται, εγώ αυτό ξέρω''
''Καλά, Τζιλ, είπες στα κορίτσια για τον Ρότζερ;''
''Όχι, δεν πρόλαβα, αύριο μάλλον θα μου κάνει πρόταση''
''Τι πρόταση, γάμου;''
''Εμ, βρε αγάπη μου, τι άλλη θα μπορούσε να μου κάνει;'' σηκώθηκαν όλες την αγκάλιασαν και την φίλησαν, μετά μόλις πέρασε ο πρώτος ενθουσιασμός έκατσαν ξανά, συνέχισαν να μιλάνε για διάφορα πράγματα ώσπου σε κάποια στιγμή αναφέρθηκαν στον Έρικ και στην Μαίρη, εκεί η ατμόσφαιρα βάρυνε αρκετά αλλά δεν πτοήθηκαν, πέρασαν έτσι και οι τρείς ώρες, ξεκίνησαν για να φύγουν και έξω από το μαγαζί η Τζέμα ρωτάει την Κέλι
''Τώρα θα πας να βρεις τον όμορφο αστυνομικό σου;''
''Ναι, με περιμένει εδώ και ώρα, μην ανησυχήσει''
''Καλά να περάσετε... και να κοιμηθείτε λίγο το βράδυ, το πρωί θα είστε κομμένοι
''Δεν πειράζει, έχω δύο μέρες ρεπό, δεν θα με ενοχλήσει κανείς μέχρι την Δευτέρα το πρωί, σας αφήνω τώρα πάω να περάσω καλά, φιλιά, τα λέμε από βδομάδα με εσας τις δύο, Τζίλ από εσένα ότι ώρα και να είναι περιμένω νέα, εντάξει;''
''Σίγουρα, μόλις μπορέσω θα σε πάρω, φιλιά''
Η Κέλι ήταν χαρούμενη που τελείωσε αυτή η βδομάδα, ήταν δύσκολη, άναψε ένα τσιγάρο καθώς οδηγούσε, το έσβησε λίγο πριν φτάσει στο ξενοδοχείο, μόλις έφτασε έδωσε για δεύτερη φορά σήμερα το αυτοκίνητο να της το παρκάρουν, αν και το μισούσε αυτό, ανέβηκε πάνω και χτύπησε την πόρτα, άνοιξε, μπήκε μέσα και βρήκε τον Νικ στο τηλέφωνο
''Ωραία μαμά, χάρηκα που τα είπαμε, θα σε πάρω πάλι αύριο'' έκλεισε το τηλέφωνο
''Γεια σου, βλέπω ότι αγαπάς πολύ την μαμά σου''
''Ποιος δεν αγαπάει την δική του, κάποια μέρα θα την γνωρίσεις και θα την συμπαθήσεις, είναι καλή, αν και λίγο παραπονιάρα''
''Τώρα κατάλαβα σε ποιον έμοιασες, έτσι πες μου'' πήγε πίσω από την πολυθρόνα και άρχισε να του κάνει μασάζ, Ο Νικ το ευχαριστήθηκε τόσο πολύ που μόλις τελείωσε την πήρε στην αγκαλιά του και την πήγε στην κρεβατοκάμαρα, για δεύτερη συνεχόμενη νύχτα δεν κοιμήθηκαν παρά μόνο όταν άρχισε να χαράζει...