ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6

Χτύπησε το ξυπνητήρι στις εφτά, η Κέλι το έκλεισε και γύρισε από την άλλη μεριά, είχε ευχαριστηθεί τόσο πολύ τον ύπνο της που δεν ήθελε να σηκωθεί, ήρθαν στο μυαλό της όλα τα όμορφα όνειρα που είχε το βράδυ και ένιωθε ευτυχισμένη, σηκώθηκε από το κρεβάτι, πήγε στην κουζίνα και έβαλε καφέ, ήξερε ότι η μέρα της θα ήταν δύσκολη, έτσι μάζεψε όλο το θάρρος της και πήγε να ετοιμαστεί, έβαλε το μαύρο της κοστούμι, που την κολάκευε πολύ και ένα άσπρο πουκάμισο, πήρε τα πράγματά της και έφυγε για τον Νικ, όταν έφτασε στο ξενοδοχείο ήταν οχτώ παρά τέταρτο, μπήκε μέσα, του τηλεφώνησε και αυτός της είπε ότι κατεβαίνει σε δύο λεπτά, είχε ξυπνήσει και κατέβει πολύ πιο νωρίς για πρωινό και έτσι ήταν έτοιμος, έβαλε τα παπούτσια του, φόρεσε την κολόνια του και κατέβηκε. Μόλις την είδε φωτίστηκε όλο το πρόσωπό του, ήθελε να την αγκαλιάσει αλλά έπρεπε να φανεί κύριος, είχε καταλάβει ότι η Κέλι ένιωθε κάτι για αυτόν όμως δεν ήταν ακόμα έτοιμη, θα την περίμενε λοιπόν όσο χρειαζότανε, το σκίρτημα που είχε στην καρδιά από τότε που την είδε πρώτη φορά ήταν το κάτι άλλο, μόνο με την γυναίκα του είχε νιώσει έτσι και δεν το περίμενε ότι θα ξαναγινόταν τόσο γρήγορα, η Κέλι τον είδε και τον χαιρέτησε
‘’Καλημέρα, Νικ’’
‘’Καλημέρα, πως αισθάνεσαι σήμερα; Έτοιμη να φύγουμε;’’
‘’Εσένα περιμένω’’
‘’Ωραία ξεκινάμε, σε ποιον θα πάμε πρώτα;’’
‘’Στον Μόρισον, ξέρω που θα τον βρούμε, δουλεύει σε ένα fast-food στην πεντηκοστή οδό’’
‘’Φεύγουμε λοιπόν και ελπίζω να πετύχουμε κάτι’’
Ξεκίνησαν, η Κέλι πήρε την παραλιακή για να μην κολλήσουν στην κίνηση, πάρκαρε δίπλα από το μαγαζί και μπήκαν, με το που τους είδε χάρηκε τόσο πολύ που βγήκε από τον πάγκο και έτρεξε να την αγκαλιάσει.
‘’Ντετέκτιβ, πόσο χαίρομαι που σε βλέπω μετά από τόσον καιρό, είσαι για δουλειά εδώ ή διασκέδαση;’’
‘’ Άσε τις χαζομάρες Χάρι, για πληροφορίες ήρθα και ξέρεις ότι δεν αστειεύομαι.’’
‘’Σίγουρα το ξέρω, αλλά πες μου πως μπορώ να βοηθήσω; Από τότε που βγήκα από τη στενή βρήκα αυτή τη δουλειά και δεν έχω μπλέξει πουθενά, αν όμως για αυτό που ψάχνεις γνωρίζω κάτι, τότε να είσαι σίγουρη ότι θα σου το πω, όταν με έπιασες μου έμαθες ένα καλό μάθημα. Ο Έρικ τι γίνεται, γιατί δεν είναι μαζί σου;’’
‘’Πες μου τώρα Χάρι ότι δεν έμαθες τίποτα, ο Έρικ σκοτώθηκε και για αυτόν τον λόγο βρίσκομαι εδώ, κάποιος από το σινάφι σας σκότωσε τον Έρικ και την αντιδήμαρχο, αυτό φαντάζομαι θα το άκουσες’’
‘’Ναι, αλλά δεν ξέρω κάτι’’
‘’Τέλος πάντων, αυτός κυνηγάει εμένα και τους ανθρώπους μου, πρέπει να βρω κάτι μέχρι το βράδυ, μπορείς να βοηθήσεις;’’
‘’Δώσε μου χρόνο μέχρι το μεσημέρι για να δω τι μπορώ να κάνω, αν μάθω κάτι θα σε πάρω τηλέφωνο, εντάξει;’’
‘’Σ’ ευχαριστώ Χάρι, θα περιμένω’’
Βγήκαν από το μαγαζί και ξεκίνησαν για τον επόμενο, η ώρα ήταν εννιά και βιάζονταν, είχαν δύο ώρες ακόμα μέχρι να πάνε στο σπίτι και μετά στην κηδεία, ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο και βγήκανε στο κέντρο, μπλέχτηκαν σε μποτιλιάρισμα , η Κέλι άναψε τους φάρους και ευθύς ο δρόμος ανοίχτηκε, ευχαρίστησε την ώρα και την στιγμή που έγινε αστυνομικός, έφτασαν στον προορισμό τους, το σπίτι του Άντισον, χτύπησαν το κουδούνι και τους απάντησε μια γυναίκα
‘’Παρακαλώ;’’
‘’Αστυνομία, θα ήθελα να μιλήσω στον κο. Άντισον, χρειάζομαι κάποιες πληροφορίες.’’
‘’Βέβαια, εδώ είναι, ανοίγω, περάστε’’
Ανέβηκαν τα σκαλιά και η γυναίκα τους φώναξε
‘’Στον τρίτο, στο 31Α’’
Με το που βρέθηκαν στον τρίτο μια γυναίκα ψηλή και όμορφη τους καλοδέχτηκε, ο Νικ την κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω, η Κέλι του έδωσε μια αγκωνιά και προχώρησε
‘’Γεια σας, λέγομαι Μαρτζ, είμαι η γυναίκα του Τζον, περάστε είναι μέσα, σας περιμένει’’
‘’Ευχαριστούμε’’ μπήκαν μέσα και είδαν δίπλα στο παράθυρο μια κούνια με ένα μωράκι, ήταν δεν ήταν ενός χρόνου
‘’Περάστε από εδώ, γιατί ο Τζον δεν μπορεί να σηκωθεί, μετά το ατύχημα…’’
‘’Πιο ατύχημα;’’
‘’Πριν από δύο μήνες μπλέχτηκε σε μια φασαρία και τον πυροβόλησαν στα πόδια, χτύπησε άσχημα και μέχρι να περπατήσει ξανά, έχουμε δρόμο’’
‘’Δεν ήξερα κάτι, είναι καλά;’’
‘’ Όσο μπορεί, παρακαλώ περάστε, μόνο να μην τον αναστατώσετε, γιατί η κατάστασή του είναι σοβαρή.’’
‘’ Ήθελα ξέρετε να του κάνω μερικές ερωτήσεις, αλλά δεν νομίζω να γνωρίζει κάτι’’
Μπήκαν μέσα στο δωμάτιο και είδαν τον Τζο κατάκοιτο στο κρεβάτι, η Κέλι πλησίασε
‘’Γεια σου, Τζο, πως αισθάνεσαι;’’
‘’Ντετέκτιβ, τι τιμή, πως και με θυμήθηκες;’’
‘’Ήθελα κάποιες πληροφορίες αλλά δεν νομίζω ότι θα με βοηθήσεις’’
‘’Για ρώτησέ με και ίσως ξέρω κάτι, είμαι στο κρεβάτι αλλά ακόμα έχω κάποιες άκρες’’
‘’Με κυνηγάει κάποιος, μια παλιά υπόθεση και πρέπει να μάθω ποιος είναι, έχεις ακούσει από κανέναν να ετοιμάζει δουλειά;’’
‘’ Έχω ακούσει κάτι για τον Μπερκ, με επισκέφτηκε πριν δύο εβδομάδες περίπου, πήγε να μου αναφέρει κάτι αλλά του έκοψα την φόρα, δεν μου χρειάζεται αυτή τη στιγμή να ανακατευθώ πουθενά, μετά το ατύχημα η Μαρτζ μου το δήλωσε πως αν μπλέξω ξανά θα φύγει με το μωρό, καταλαβαίνεις…’’
‘’Μάλιστα, ο Μπερκ, σε ευχαριστώ Τζον και εύχομαι να γίνεις σύντομα καλά. Σε αφήνουμε τώρα να ξεκουραστείς’’ , βγήκαν έξω και ευχαρίστησαν την Μαρτζ
‘’Δεν κάνει τίποτα, όποτε μας χρειαστείτε ξανά να έρθετε, προσπαθώ να τον συνετίσω ξέρετε…’’
‘’Και καλά κάνεις, να τον κρατήσεις εκεί που είναι’’ την χαιρέτησαν και έφυγαν, κατεβαίνοντας τη σκάλα η Κέλι είπε στον Νικ πως το συνεργείο που δούλευε ο Μπερκ ήταν ένα τετράγωνο πιο κάτω και ότι θα πήγαιναν με τα πόδια. Η ώρα ήταν δέκα, μπήκαν στο συνεργείο και τον ζήτησαν, ένας εργάτης τους είπε πως θα τον βρουν δίπλα στην αποθήκη κάτω από ένα τζιπ, πήγαν και είδαν ότι ήταν γεμάτη με τζιπάκια, η Κέλι αγανάκτησε και φώναξε
‘’Μπερκ, Μπερκ, που είσαι;’’
‘’Ποιος γαμώτο με ενοχλεί τέτοια ώρα; Έχω δουλειά, δεν έχω χρόνο’’ , ο Μπερκ ήταν ένας τεράστιος τύπος, 1,90 και ζύγιζε περίπου εκατόν είκοσι κιλά, με το που φάνηκε από το αυτοκίνητο η Κέλι τον είδε και του είπε
‘’Εγώ σε ψάχνω, έχεις κάποιο πρόβλημα;’’
‘’Μπα, μπα, η όμορφή μας ντετέκτιβ, πως και από εδώ; Εσύ να καταδεχτείς εμάς;’’
‘’Κόψε τις βλακείες, έμαθα ότι άρχισες πάλι να μπλέκεις και ήρθα να το δω από πρώτο χέρι’’
‘’Ο κύριος ποιος είναι;’’
‘’Νικ Τζόουνς, συνεργάτης, θα μου πεις τώρα τι σκαρώνεις;’’
‘’Κοίτα ομορφιά μου και να θέλεις δεν υπάρχει περίπτωση να σου πω κάτι, πρόσεξε μόνο μην με αυτά που κάνεις πάθεις κανένα κακό, εγώ το λέω για το καλό σου, δεν θα ήταν καλό να πάθει κάτι αυτό το τέλειο προσωπάκι.’’
‘’Μήπως θα ήθελες να σε πάρω μέσα από τώρα για εκφοβισμό αστυνομικού;’’
‘’Δεν ξέρω τίποτα, σου το ξαναείπα και τώρα σας παρακαλώ, με αποσπάτε από την δουλειά μου’’
‘’Εντάξει Μπερκ, αλλά να είσαι σίγουρος ότι θα τα ξαναπούμε σύντομα’’
Βγήκαν έξω και πήραν τον δρόμο για το αμάξι, ο Νικ έβγαλε συμπέρασμα
‘’Κέλι, νομίζω ότι είναι αυτός, ο τρόπος που μιλάει με τον τρόπο που ήταν γραμμένο το μήνυμα ταιριάζουν απόλυτα, πρέπει να βρούμε στοιχεία’’
‘’Το ξέρω, έχουμε λίγη ώρα ακόμα, πάμε να πάρουμε έναν καφέ και να φύγουμε για την κηδεία’’ , μπήκαν στην καφετέρια απέναντι από εκεί που πάρκαραν το αυτοκίνητο, πήραν τον καφέ για τον δρόμο, συζητούσαν για τον Μπερκ μέχρι να φτάσουν στο σπίτι, άφησαν το αμάξι στο πεζοδρόμιο δίπλα από το σπίτι και πάνω στην βεράντα είδαν την Πάϊπερ να κάθεται στο παγκάκι, η Κέλι την πλησίασε και την φίλησε
‘’ Εμείς αγάπη μου έτσι όπως το πάμε μόνο σε κηδείες θα βρισκόμαστε’’
‘’ Έλα χαζομάρες, πιστεύω ότι δεν θα έχουμε καμία άλλη, είσαι αστέρι στη δουλειά σου και θα καταφέρεις να τον βρεις γρήγορα’’ κοίταξε τον Νικ και έκανε νόημα στη Κέλι να της πει ποιος είναι
‘’Α! Με συγχωρείτε, πάνω στην αφηρημάδα μου ξέχασα να σας συστήσω, από εδώ ο Νικ Τζόουνς, ειδικός πράκτορας του FBI, η Πάϊπερ Σκάλη, κολλητή μου από το σχολείο, διακοσμήτρια’’
‘’Χάρηκα πολύ Νικ, ελπίζω να μη σε πειράζει που σου μιλάω στον ενικό;’’
‘’Χάρηκα και εγώ, όχι, δεν με πειράζει καθόλου’’
‘’Ωραία αφού συστηθήκατε τώρα πάμε μέσα να βρούμε τους άλλους, τους είδες καθόλου;’’
‘’ Όχι σε περίμενα να μπούμε μαζί’’
Άνοιξαν την πόρτα και είδαν να γίνεται χαλασμός κυρίου από κόσμο, βουλευτές, συνεργάτες, φίλοι, συγγενείς και μερικοί που απλά είχαν έρθει για την δημοσιότητα, έριξε ένα γύρω με τα μάτια της και είδε τον Γκριν, της άναψαν τα λαμπάκια, τον πλησίασε
‘’Γκριν, καλημέρα, πως και από εδώ;’’
‘’Ντετέκτιβ, με απογοητεύεις, εσύ δεν το είπες προχθές, εσείς τη δουλειά σας και εγώ τη δική μου, πρέπει να βγάλω είδηση.’’
‘’Θα σου βγάλω εγώ είδηση, μάζεψε τα πράγματα σου και φύγε από εδώ, ή τουλάχιστον κάτσε σε μια άκρη χωρίς να κάνεις τίποτα, σεβάσου την μνήμη της νεκρής, δεν καταλαβαίνεις τίποτα, παίζεις με τον πόνο των άλλων, κανόνισε να δω την παραμικρή κίνηση, την έβαψες’’
‘’Εντάξει, θα είναι σαν να μην υπάρχω, αλλά μετά θέλω συνέντευξη από εσένα’’, της γύρισε την πλάτη και μουρμούρισε ‘’Σκρόφα, θα σε κανονίσω εγώ…’’
‘’Είπες κάτι;’’
‘’ Όχι, θα τα πούμε αργότερα’’
Ξαναγύρισε στους άλλους που στο μεταξύ είχαν βρει την Τζίλ, τον Ρότζερ και την Τζέμα,
‘’Γεια σας παιδιά, βλέπω γνωριστήκατε με τον Νικ, έτσι;’’
‘’Ναι, γνωριστήκαμε’’ της είπε η Τζίλ ‘’ εσύ που πήγες;’’
‘’Να προλάβω μια κατάσταση και απ ‘ότι φαίνεται τα κατάφερα’’
Πήγαν να βρουν τον Μαρκ, τον πέτυχαν στην κουζίνα
‘’Εδώ είσαι χρυσέ μου, σε ψάχνουμε παντού’’
‘’Εδώ είμαι, δεν τους αντέχω όλους αυτούς πάνω στο κεφάλι μου, άντε να τελειώσουμε για να μπορέσω να γυρίσω και να βαλτώσω στην ησυχία μου, Τζέμα, χαίρομαι που σε βλέπω, δεν πρόλαβα να σε συλλυπηθώ και για τον δικό σου χαμό’’
‘’Μην σε αγχώνει αυτό, έχεις και εσύ τα δικά σου προβλήματα’’
Ξεκίνησαν να πάνε στο νεκροταφείο, άρχισε η τελετή και εκεί που προσευχόταν και ο παπάς άρχισε τον επικήδειο λόγο η Κέλι είδε με την άκρη του ματιού της έναν τεράστιο άντρα να προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από ένα δέντρο, σκούντηξε τον Νικ και του έδειξε, ο άντρας μόλις κατάλαβε ότι τον αντιλήφθηκαν έβαλε τα γυαλιά του και εξαφανίστηκε, η κηδεία τελείωσε και ετοιμάστηκαν να φύγουν, η Κέλι πήρε τα κορίτσια στην άκρη και τους είπε
‘’Αύριο ραντεβού στο μπαρ στις οχτώ, έχουμε να πούμε πολλά’’ φιλήθηκαν και χωρίστηκαν, πήρε τον Νικ και ετοιμάστηκαν να φύγουν
‘’ Έχουμε να δούμε άλλους τρείς, πάμε μπας και πιάσουμε καμιά πληροφορία από αυτούς, τον είδες την ώρα της κηδείας;’’
‘’Τον είδα και δεν πιστεύω πλέον να έχουμε ενδοιασμούς για το ποιος είναι ο δράστης’’, μέχρι να φτάσουν στον Μπλέϊκ έκαναν γύρω στα σαράντα λεπτά, βρήκαν τον μαγαζάκι που είχε ανοίξει και μπήκαν
‘’Καλημέρα Μπλέϊκ, πως είσαι; Βλέπω νοικοκυρεύτηκες’’
‘’Α! Ντετέκτιβ σε παρακαλώ πολύ, από τότε που βγήκα από την φυλακή με περιοριστικούς όρους επειδή έδωσα τις πληροφορίες που έπρεπε, με βοήθησε πολύ η αστυνομία και τώρα είμαι νόμιμος πολίτης, άνοιξα το μαγαζάκι μου και είμαι καλά’’
‘’Καλά έκανες, ήθελα να σε ρωτήσω αν ξέρεις κάτι για τον Μπερκ, αν σκαρώνει καμιά δουλειά’’
‘’Λυπάμαι, ντετέκτιβ, δεν μπορώ να σε βοηθήσω, ο επιτηρητής μου είναι σκληρό καρύδι και αν μάθει ότι κάνω πάλι κακές παρέες δεν θα μου την χαρίσει’’
‘’Εντάξει Μπλέϊκ, σε ευχαριστώ και να μείνεις έτσι ήσυχος όπως έγινες, να μην μπλεχτείς πουθενά’’
‘’Γεια σας, να μας ξαναέρθετε, να σας κεράσω έναν καφέ’’
‘’Μια άλλη φορά θα το κανονίσουμε, γεια’’ έφυγαν από το μαγαζί και η Κέλι μουρμούριζε
‘’Τι μουρμουρίζεις εκεί πέρα…;’’
‘’Τι να κάνω, πάλι τζίφος, δεν μπορούμε να βρούμε τίποτα, ξέρουμε ποιος είναι αλλά δεν έχουμε στοιχεία, μόνο ο Μόρισον μπορεί να έμαθε κάτι αλλά ακόμα δεν με πήρε, αύριο θυμήσου να ξαναπάμε’’
‘’Θα σου το θυμίσω, πάμε τώρα στον Μορίς και μετά βλέπουμε τι κάνουμε’’ , έφτασαν στο σπίτι και είδαν το Μορίς να κάθεται στο μαγαζί του και να επισκευάζει μια καρέκλα
‘’ Γεια σου Μορίς τι κάνεις;’’
‘’Βρε, βρε, η μπατσίνα μας, που χάθηκες εσύ; Δεν κάνουν έτσι τα καλά κορίτσια’’
‘’Με δουλεύεις κιόλας;’’
‘’Εγώ να δουλέψω εσένα, γελιέσαι, από τότε κορίτσι μου που βγήκα από την φυλακή, βρέθηκα με τον Άντριου και έχουμε φτιάξει το σπιτάκι μας, δεν ανακατευόμαστε με κανέναν’’
‘’Τον Άντριου ΜακΆνταμς εννοείς;’’
‘’Ναι, ξέρεις πήγαμε στο Βέγκας και παντρευτήκαμε, αλλά είναι μυστικό αυτό’’
‘’Θέλω να μου πεις τι ξέρεις για τον Μπερκ.’’
‘’Για τον Μπερκ; Τίποτα, από τότε που πιαστήκαμε στα χέρια δεν θέλω ούτε να τον ξέρω’’
‘’Δεν τον ξαναείδες από τότε;’’
‘’ Τον είδα μια φορά πριν δυο μήνες αλλά δεν του μίλησα καθόλου και έχω απαγορέψει και στον Άντριου να μην του μιλάει’’
‘’Ευχαριστώ, Μορίς, να ζήσετε ευτυχισμένοι και δώσε τα χαιρετίσματά μου στον Άντριου’’
‘’Να είσαι σίγουρη, γεια’’
Μπήκαν στο αμάξι και ξεκίνησαν για να φύγουν
‘’Νικ, πεινάς καθόλου;’’
‘’Αν πεινάω λέει;’’
‘’Σου αρέσει το μεξικάνικο; Έχει ένα πολύ καλό στη γειτονιά μου, πάμε να πάρουμε από εκεί κάτι και μετά πάμε στο σπίτι μου να συνεχίσουμε’’
‘’Συμφωνώ’’
Η Κέλι ήταν καλή και σταθερή οδηγός όμως μερικές φορές την έπιανε τρέλα και πατούσε γκάζι και σήμερα ήταν μια από αυτές τις μέρες
‘’Εεε! Τι κάνεις εκεί, αν θέλεις να με σκοτώσεις, άσε με τουλάχιστον να φάω ένα τελευταίο δείπνο, να μην πάω νηστικός’’
‘’Συγγνώμη παραφέρθηκα, φτάσαμε’’ με το που σταμάτησε το αυτοκίνητο ο Νικ είδε μια τεράστια ταμπέλα που έγραφε ‘’ΘΕΛΕΤΕ ΜΕΞΙΚΑΝΙΚΟ ΦΑΓΗΤΟ; ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΑ ΚΑΦΤΕΡΑ; ΤΟΤΕ ΒΡΕΘΗΚΑΤΕ ΣΤΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΜΕΡΟΣ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΣΤΙΓΜΗ’’, ξεκαρδίστηκε στα γέλια, του φάνηκε πολύ αστείο, η Κέλι του έδωσε μια μπουνιά στα ψεύτικα και πήγε να κάνει την παραγγελία,
‘’Καλησπέρα σας, τι τραβάει η όρεξη σας για σήμερα;’’
‘’Καλησπέρα, θα ήθελα πέντε ντάκος γεμιστά με τσίλι και μοσχάρι, πέντε νάτσος με χοιρινό και μπόλικη σάλτσα, την σούπα με τις καφτερές και μία εξάδα μπύρες.’’
‘’ Έρχονται αμέσως κυρία μου’’ μετά από πέντε λεπτά της τα έφερε και της είπε τον λογαριασμό, ‘’ έχουμε πέντε ντάκος, πέντε νάτσος, μια σούπα και έξι μπύρες, είκοσι οχτώ δολάρια παρακαλώ’’ η Κέλι της έδωσε τριάντα και περίμενε τα ρέστα, της έδωσε πίσω δύο δολάρια και την χαιρέτησε ‘’Καληνύχτα σας και καλή όρεξη’’
‘’Καληνύχτα, ευχαριστώ’’ πήγε στο αμάξι και είπε στον Νικ ‘’είμαστε έτοιμοι να φύγουμε, πρέπει να βάλουμε τα γεγονότα σε σειρά’’
‘’Ναι, συμφωνώ, όταν όμως πάρει τηλέφωνο πρέπει να χειριστούμε την κατάσταση με ηρεμία’’
‘’Κοίτα, εγώ δεν πρόκειται να του πω τίποτα, θα τον αφήσω να μιλήσει αυτός’’ , έφτασαν στο σπίτι, δεν πρόλαβαν να αφήσουν τα πράγματα χτύπησε το τηλέφωνο
‘’Καλά κοριούς μου έχει βάλει γαμώτο; ΝΑΙ;’’
‘’Μπράβο ντετέκτιβ, βλέπω έχεις βελτιωθεί πολύ, μέσα σε μια μόνο μέρα μας πρόλαβες όλους, ο καημένος ο Άντισον τι έπαθε, ήταν κρίμα, πρέπει να πόνεσε πολύ…, λοιπόν τώρα που κατάλαβες ποιος είμαι και γλίτωσες, προς το παρόν, μια φίλη σου, το επόμενο στοιχείο για το οποίο θα χρειαστώ την βοήθεια σου, θα το βρεις στο παρκάκι της γειτονιάς σου, στο έκτο παγκάκι από κάτω, στα δεξιά, καληνύχτα και ελπίζω με την παρέα σου να περάσετε καλά’’ της έκλεισε το τηλέφωνο, η Κέλι πήρε τηλέφωνο στο τμήμα και ρώτησε την Μάρσι αν μπορούσε να εντοπίσει τον αριθμό, τον κοίταξε για λίγο και της είπε
‘’Κέλι, το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι πήρε από δημόσιο τηλέφωνο, αν κρατούσε λίγο παραπάνω θα σου έλεγα και από πιο μέρος, αλλά δεν μπόρεσε να το εντοπίσει το μηχάνημα’’
‘’Εντάξει Μάρσι σε ευχαριστώ, τα λέμε το πρωί’’
΄΄ Λοιπόν, βρήκε κάτι;’’
‘’ Όχι Νικ, τίποτα, το κάθαρμα παίρνει από δημόσια τηλέφωνα και το κλείνει πριν προλάβει να τον εντοπίσει το μηχάνημα.’’
‘’Δεν πειράζει, πες μου τι σου είπε’’
‘’ Ότι μια από τις φίλες μου την γλίτωσε για σήμερα, αύριο το πρωί θα μου αφήσει ένα στοιχείο για την υπόθεση στο παρκάκι λίγο πιο κάτω’’
‘’ Έλα να φάμε τώρα και να καταστρώσουμε ένα σχέδιο για το πώς θα τον πιάσουμε, στο συνεργείο είμαι σίγουρος θα κάνει πολύ καιρό για να πάει’’, κάθισαν να φάνε και μιλούσαν για το πώς θα τον κατατροπώσουν, ώσπου σε κάποια στιγμή η Κέλι κοιτάει το ρολόι και συνειδητοποιεί τι ώρα είναι
‘’Νικ, πήγε μία, πρέπει να σε πάω στο ξενοδοχείο, να ξεκουραστείς και εσύ λίγο.’’
‘’Εγώ είμαι εντάξει, αν θέλεις κάτσε να ξεκουραστείς, θα καλέσω ένα ταξί’’
‘’ Όχι, βρήκα μια ιδέα, θα κοιμηθείς εδώ, θα σου στρώσω στον καναπέ και αύριο πρωί πρωί πάμε στο ξενοδοχείο να αλλάξεις και μετά φεύγουμε για το τμήμα’’
‘’Κέλι δεν θέλω να σου γίνω βάρος, θα πάρω ταξί και θα φύγω’’
‘’Δεν ακούω κουβέντα, θα σου στρώσω εδώ, τέλος’’
‘’Καλά δεν σου φέρνω αντίρρηση, γιατί είσαι ικανή να με δείρεις’’, πήγε μέσα έφερε τα στρωσίδια και τον ετοίμασε, τον καληνύχτισε και έφυγε να κοιμηθεί, έβαλε τις πυτζάμες της και ξάπλωσε, είχε όμως αϋπνίες, σκεφτόταν συνέχεια τον Μπερκ, ήταν πτώμα από την κούραση αλλά ο Μορφέας δεν της έκανε την χάρη να την πάρει στην αγκαλιά του, σηκώθηκε και πήγε μέσα
‘’Νικ, κοιμάσαι;’’
‘’Προσπαθώ, αλλά απ’ ότι φαίνεται δεν θα με αφήσεις, τι είναι;’’
‘’Δεν μπορώ να κοιμηθώ, όσο τον σκέφτομαι μου έρχεται να αρχίσω να τα σπάω όλα, θέλεις να έρθεις μέσα;’’
‘’Κέλι, μου κάνεις ανήθικες προτάσεις;’’
‘’Κόψε τα χαζά, δεν ξέρω, νιώθω ανασφάλεια που είμαι μόνη μου.’’
‘’Εντάξει, με κατάφερες, έρχομαι’’, της χαμογέλασε, πήγαν στην κρεβατοκάμαρα και ξάπλωσαν, ο Νικ ήταν ανήσυχος, δεν περίμενε τέτοια εξέλιξη, έκανε τα στραβά μάτια και προσπάθησε να κοιμηθεί, η Κέλι όμως είχε άλλα σχέδια, χρειαζόταν έναν άντρα στη ζωή της και πίστευε ότι αυτός ήταν ο Νικ, έτσι παίρνει την απόφαση και τον αγκαλιάζει,
‘’Νικ, ξέρω ότι ριψοκινδυνεύω πολλά, αλλά δεν μπορώ να το κρατήσω άλλο μέσα μου, από την πρώτη φορά που σε είδα μου ήρθε να σε ρίξω κάτω και να σε πνίξω στον έρωτα’’
‘’Κέλι, ξέρω ότι είναι ριψοκίνδυνο αυτό που θέλω, αλλά και εγώ από την πρώτη στιγμή που σε είδα, αυτό ακριβώς ήθελα να σου κάνω’’, γύρισε και έσκασαν στα γέλια μαζί, την αγκάλιασε και άρχισε να την φιλάει με πάθος, κάνανε έρωτα σχεδόν όλο το βράδυ, πήγε τέσσερις η ώρα όταν αποκοιμήθηκαν και οι δύο, αγκαλιασμένους τους βρήκε το ξημέρωμα και το ξυπνητήρι….