''ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ ΚΕΛΙ ΜΠΙΣΟΠ'': Μαΐου 2009

Ο Νικ σηκώθηκε πολύ νωρίς, είχε χρόνια να ξυπνήσει και να μην τον περιμένει δουλειά, πήγε γρήγορα στο μπάνιο, μετά ντύθηκε και κατέβηκε κάτω, η Ρόζα ξεσκόνιζε, μόλις τον είδε παραξενεύτηκε
''Καλημέρα παιδί μου, για που το έβαλες τόσο νωρίς;''
''Ρόζα μου, θέλω να κάνω έκπληξη στην Κελί, έτσι όταν ξυπνήσει, που ελπίζω να αργήσει θα έχω φέρει διαφημιστικά για τις διακοπές μας, εσύ ξεκίνα να κάνεις το ομορφότερο πρωινό που υπάρχει στον κόσμο. Δεν θα αργήσω''
''Αχ! Αγόρι μου γλυκό, έχω να σε δω τόσο χαρούμενο από τότε που ζούσε η γυναίκα σου, ευλογημένη να είναι η Κέλι που κατάφερε μετά από τόσο καιρό να σε κάνει ξανά να πετάς στα σύννεφα''
''Θα είναι, όπως και εγώ μαζί της. Φεύγω τώρα για να προλάβω, τα λέμε σε λίγο''
''Γεια και να προσέχεις, μην τρέχεις''
ο Νικ μπήκε τρεχάτος στο αυτοκίνητο και ξεκίνησε, στο πρώτο ταξιδιωτικό γραφείο που βρήκε μπήκε μέσα και ζήτησε διαφημιστικά
''Καλημέρα σας κύριε, για την διευκόλυνση σας θα μου πείτε εάν έχετε κάποιο μέρος υπόψη σας;''
''Όχι κάτι συγκεκριμένο, κρουαζιέρα θέλουμε που να φεύγει αύριο''
''Τώρα με δυσκολεύετε λίγο, θα κοιτάξω όμως να δω τι υπάρχει''
χτύπησε στον υπολογιστή τις ημερομηνίες
''Πόσες μέρες θέλετε να είναι το ταξίδι;''
''Τουλάχιστον δύο εβδομάδες''
''Μάλιστα, έχω δύο κρουαζιέρες για αύριο. Η μία είναι σε πέντε μέρη, ξεκινάμε από Νέα Υόρκη, πρώτη στάση Κόλπος του Μεξικό, δεύτερη Νησιά Κεϊμαν, τρίτη Τζαμάικα, τέταρτη Πουέρτο Ρίκο και τελευταία Κούβα, στο σύνολο οι μέρες είναι δέκα εφτά. Η άλλη τώρα, εκκίνηση πάλι από Νέα Υόρκη, πρώτη στάση Νησί Πρίγκιπα Έντουαρντ, δεύτερη Μαϊάμι, τρίτη Μπαχάμες, τέταρτη Παρθένα Νησιά και τέλος Βερμούδες, επίσης και αυτή δέκα εφτά ημέρες. Ποια από τις δύο προτιμάτε;''
''Μπορώ να πάρω τα διαφημιστικά μαζί μου και να σας τα κλείσω σε δύο ώρες;''
''Δεν υπάρχει πρόβλημα, ορίστε το τηλέφωνό μας''
''Θα σας τηλεφωνήσω και θα περάσω πάλι αργότερα ώστε να κανονίσουμε την πληρωμή''
''Σύμφωνοι, θα σας περιμένω. Καλή σας μέρα''
''Ευχαριστώ πολύ, γεια σας''
βγήκε από το γραφείο και έτρεξε για το σπίτι, ήθελε τόσο πολύ να μιλήσει στην Κέλι, δεν κρατιόταν από την χαρά του, όταν έφτασε μόλις είχε κατέβει
''Καλημέρα αγάπη μου, που ήσουν; Ξύπνησα και δεν ήσουν δίπλα μου''
''Καλημέρα και σε σένα, πήγα να πάρω κάτι''
''Τι πράγμα;''
''Έλα να καθίσουμε να φάμε, να πιούμε έναν καφέ και σου τα λέω όλα''
πήγαν στην τραπεζαρία, η Ρόζα τους περίμενε με όλα τα καλούδια του κόσμου
''Γύρισες επιτέλους; Άργησες''
''Ρόζα βάλε καφέ, δεν αντέχω άλλο''
''Θα μου δείξεις τώρα τι πήρες;''
έβγαλε από την τσέπη του τα χαρτιά και της τα έδωσε
''Είπαμε θα πάμε κρουαζιέρα, δες τα και πες μου που θέλεις να πάμε''
τα πήρε στα χέρια της και άρχισε να τα ξεφυλλίζει
''Αχ! Νικ, δεν σε πιστεύω''
''Είναι κάτι που το θέλαμε και οι δύο, άντε διάλεξε''
''Λοιπόν, θα προτιμούσα την δεύτερη επιλογή''
''Αυτή με τις Μπαχάμες;''
''Ναι, νομίζω ότι θα είναι πολύ όμορφα''
''Εντάξει, το κλείσαμε τότε, μόλις τελειώσουμε από εδώ θα πάρω τηλέφωνο να μας κλείσουν τις θέσεις και μετά θα πάμε από εκεί να κανονίσουμε τον λογαριασμό''
''Είσαι απίθανος''
''Ότι πεις, τρώγε τώρα, ώστε να πάμε για ψώνια''
''Διατάξτε''
αφού τελείωσαν, ετοιμάστηκαν και έφυγαν, πέρασαν από το γραφείο, πλήρωσαν και ύστερα πήγαν στην αγορά, πήραν από το πιο μικρό πράγμα μέχρι το πιο μεγάλο που θα χρειαζόταν, τσάντες θάλασσας, μαγιό, αντηλιακά, αέρινα ρούχα αλλά και μερικά για πιο καλή περίσταση, σε περίπτωση που έτρωγαν με τον καπετάνιο. Όλη τους η μέρα πέρασε ευχάριστα χωρίς να τους διακόψει κανείς. Από αύριο ξεκινούσαν δύο εβδομάδες οι οποίες θα τους άλλαζαν την ζωή. Το βραδάκι που γύρισαν σπίτι ήταν και οι δύο κουρασμένοι, αυτό όμως δεν τους εμπόδισε στο να ετοιμάσουν τα πράγματά τους πρώτα, μετά να τσιμπήσουν κάτι και να περάσουν το υπόλοιπο της νύχτας στο δωμάτιο των παιχνιδιών, είχαν τόση διάθεση που δεν τους κρατούσε τίποτα, τα σύννεφα τα οποία μαζεύονταν πάνω από το κεφάλι τους σύντομα θα γινόταν καταιγίδα, όμως κανείς από τους δύο δεν μπορούσε να ξέρει τι τους περιμένει σε αυτές τις πολυπόθητες διακοπές...