ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Πηγαίνοντας στο σπίτι της αντιδημάρχου για να πάρουν στοιχεία έκαναν μία συζήτηση γύρω από τις ζωές τους, η Κέλι έμαθε για τον Νικ ότι ήταν χήρος, η γυναίκα του σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα εδώ και δύο χρόνια και από τότε τον απορρόφησε η δουλειά του, είχε σπουδάσει στο Χάρβαρντ ψυχολογία και είχε αποφοιτήσει από την αστυνομική σχολή της Καλιφόρνια, ήταν 37 χρόνων και προσπαθούσε να κρατήσει τη φήμη που υπήρχε γύρω από το όνομα του με κάθε θυσία, ο Νικ πάλι έμαθε για την Κέλι ότι ήταν 30 χρόνων, καταγόταν από οικογένεια αστυνομικών και ακολούθησε με την σειρά της και αυτή τη συνταγή, τέλειωσε και αυτή την αστυνομική σχολή της Καλιφόρνια, ήταν ανύπαντρη και ήθελε να φτάσει ψηλά στην ιεραρχία και για αυτόν το λόγο δεν είχε παντρευτεί ακόμα.
Καθώς έφτασαν στο σπίτι της αντιδημάρχου είδαν έξω όλο τον χώρο γεμάτο από δημοσιογράφους και διάφορους περίεργους που έψαχναν πληροφορίες, βγήκαν από το αυτοκίνητο και προχώρησαν προς την πόρτα, λίγα βήματα τους χώριζαν από τα σκαλιά και κατευθείαν ήρθαν τα αρπακτικά να τους κατασπαράξουν.
‘’Ντετέκτιβ Μπίσοπ, Γκρίν από Daily, θα μας πείτε κάποιες πληροφορίες για την υπόθεση;’’
‘’Σας παρακαλώ’’ απάντησε η Κέλι ‘’ακόμα δεν ξέρουμε πολλά πράγματα, μόλις μάθουμε θα γίνει συνέντευξη τύπου από τον αρχηγό της αστυνομίας και θα μάθετε τα πάντα.’’
‘’Τουλάχιστον πείτε μας πως την δολοφόνησαν, ήτανε μόνη στο σπίτι;’’
‘’Ναι, ήτανε μόνη, μόνο αυτό μπορώ να σας πω και τώρα με συγχωρείτε, όπως κάνετε εσείς τη δουλειά σας έτσι πρέπει να την κάνω και εγώ.’’
Με αυτά τα λόγια έπιασε τον Νικ και χάθηκαν μέσα στο σπίτι.
Επικρατούσε χάος μέσα λόγω του ότι η σήμανση ερευνούσε ακόμα τον χώρο, τους είδε ο Μπέρνι και τους φώναξε…
‘’Μπίσοπ, ελάτε από εδώ θέλω να δείτε κάτι.’’
‘’Γεια σου Μπέρνι, από εδώ ο κύριος Τζόουνς, ειδικός πράκτορας του FBI, Τζόουνς από εδώ ο Μπέρνι της σήμανσης.’’
‘’Χάρηκα Τζόουνς, αν μου επιτρέπεις να σου μιλάω έτσι !’’ του χαμογέλασε ‘’Κέλι βρήκαμε ένα μήνυμα γραμμένο με το κραγιόν της αντιδημάρχου και νομίζω ότι απευθύνεται σε εσένα.’’
‘’Σε μένα; Που είναι πρέπει να το δω.’’
‘’Στο μπάνιο, έλα γρήγορα.’’
Πήγαν στο μπάνιο και στον καθρέφτη ήταν γραμμένο ένα μήνυμα που έκοψε την ανάσα της Κέλι μόλις το είδε…
‘’ΠΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΩΡΑΙΟΤΑΤΗ ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ ΣΑΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΚΥΝΗΓΑΩ ΑΥΤΗΝ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΟΝΤΑ ΤΗΣ ΑΝ ΔΕΝ ΑΠΟΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΤΗΝ ΣΤΕΡΗΣΑΝ ΠΡΙΝ ΚΑΠΟΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΥΤΗ ΚΑΙ Ο ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΤΗΣ’’
‘’Ω, Θεέ μου! ‘’ αναφώνησε η Κέλι ‘’από αυτόν είναι τα ανώνυμα γράμματα και τηλεφωνήματα, αλλά ποιος είναι, με τον Έρικ είχαμε τόσες υποθέσεις και δεν ξέρω από πού πρέπει να αρχίσω.’’
‘’Μην στεναχωριέσαι ντετέκτιβ’’ της είπε ο Νικ ‘’ θα τα βάλουμε όλα σε σειρά, θα σε βοηθήσω εγώ, θα ψάξουμε όλες τις υποθέσεις σου και θα δούμε ποιοι αποφυλακίστηκαν και πότε, θέλεις να μου πεις τι σχέση είχες με την αντιδήμαρχο;’’
‘’Η σχέση μας ήτανε φιλική από τον καιρό που ήμασταν στην σχολή, πριν γίνει αντιδήμαρχος ασχολήθηκε και αυτή με τις έρευνες αλλά όχι επαγγελματικά γιατί πάντα είχε μανία με την πολιτική.’’
Καθώς μιλούσαν χτύπησε το τηλέφωνο, το σήκωσε ο Μπέρνι…
‘’Οικεία Κάλντγουελ, λέγεται παρακαλώ.’’
‘’Καλησπέρα σας, θα ήθελα να μιλήσω με την ντετέκτιβ Μπίσοπ παρακαλώ.’’
‘’Ποιος τη ζητάει και πως ξέρετε ότι βρίσκεται εδώ; ‘’
‘’Είμαι αυτός που προκαλεί όλη αυτή την κατάσταση, δώσε μου την τώρα στο τηλέφωνο και να ξέρεις κάτι, εγώ πάντα ξέρω που βρίσκεται και τις περισσότερες φορές τι κάνει η ντετέκτιβ, φώναξέ την…’’
Η Κέλι ήρθε στο τηλέφωνο και άρπαξε το ακουστικό
‘’Μπίσοπ εδώ, λέγε ποιος είσαι και τι θέλεις;’’
‘’Θέλω να σε κάνω να νιώσεις όπως ένιωσα εγώ όταν με έκλεισες πίσω από τα σίδερα, είμαι ο εφιάλτης που βλέπεις τις νύχτες και φαντάζομαι ότι μετά τον θάνατο του Έρικ θα βλέπεις περισσότερους.’’ γέλασε σαρκαστικά.
‘’Λέγε τι θέλεις από εμένα.’’
‘’Θέλω να ψάξεις όλες τις υποθέσεις σου και να με βρεις εσύ ώστε να σου κάνω μία πολλή όμορφη έκπληξη;’’
‘’Αφού θέλεις να σε βρω γιατί δεν μου δίνεις ένα στοιχείο;’’
‘’Θέλεις να παίξεις μαζί μου ντετέκτιβ;’’
‘’ Άσε τις σαχλαμάρες και πες μου τι θέλεις, γιατί αν σε βρω δεν θα προλάβεις ούτε το μικρό σου δαχτυλάκι να κουνήσεις.’’
‘’Εντάξει, μην μου αγχώνεσαι θα σου πω κάτι, η υπόθεσή μου είχε σχέση με μία βόμβα, όπως σκοτώθηκε ο Έρικ, σωστά;’’
‘’Κάθαρμα…’’
‘’Ε, όχι! Δεν θα μου φωνάζεις εμένα, ξεκίνα τώρα τις έρευνες γιατί δεν μπορώ να περιμένω πολύ. Α! Και κάτι άλλο, αν σε δύο μέρες δεν έχεις βρει κάποιο στοιχείο, τότε να είσαι σίγουρη ότι θα έχεις και άλλο θύμα.’’ της έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα και μόλις γύρισε είδε τον Νικ να την κοιτάει ανήσυχος και την ρώτησε.
‘’Θα σου πω μετά, βρήκατε κάτι άλλο ή πρέπει να πάμε κατευθείαν στον ιατροδικαστή;’’
‘’Βρήκαμε το όπλο του φόνου και τα ρούχα του δράστη, φαίνεται ότι μόλις τελείωσε άλλαξε και μετά έφυγε…’’
‘’Πηγαίνετέ τα για εξέταση και μέχρι αύριο το πρωί στις οχτώ να είναι στο γραφείο μου, δεν με νοιάζει τι θα κάνουν, να κόψουν τον λαιμό τους, συνεννοηθήκαμε Μπέρνι;’’
‘’Μάλιστα, φεύγω αμέσως, δεν υπάρχει κάτι άλλο εδώ πέρα, θα φωνάξω να έρθει το συνεργείο καθαρισμού αύριο κιόλας.’’
‘’Τζόουνς, φεύγουμε, θα σε πετάξω στο ξενοδοχείο σου, μετά πρέπει να πάω να δω την Τζέμα και να γυρίσω στο σπίτι, το πρωί θα έρθω κατά τις οχτώ.’’
‘’Εντάξει δεν σου φέρνω αντίρρηση, αλλά είσαι σίγουρη ότι δεν θέλεις να μιλήσεις για το τηλεφώνημα που είχες;’’
‘’Αυτή τη στιγμή δεν έχω καθαρό μυαλό, είμαστε τόση ώρα εδώ πέρα και βρήκαμε πολλά στοιχεία.’’ φεύγοντας οι δημοσιογράφοι ήταν ακόμη στην πόρτα, η Κέλι κοίταξε τον Γκρίν και μόνο με το βλέμμα της αυτός μαζεύτηκε, άφησε τον Νικ στο ξενοδοχείο και πήγε στην Τζέμα, χτύπησε το κουδούνι, άνοιξε η Τζέμα, την φίλησε και μπήκε μέσα.
‘’Τι κάνεις κορίτσι μου, πως αισθάνεσαι;’’
‘’Κέλι, δεν είμαι καλά, μου λείπει πολύ, πως θα ζήσω χωρίς αυτόν, τι θα κάνω τώρα;’’
‘’Να μην φοβάσαι και θα τα καταφέρεις όλα, κοιμήθηκες καθόλου;’’
‘’Ναι, μετά την κηδεία και αφού έφυγαν όλοι κράτησε η μαμά μου τα παιδιά και κατάφερα να κοιμηθώ για λίγο, αλλά έβλεπα συνέχεια εφιάλτες.’’
‘’Σου υποσχέθηκα ότι θα τον βρω και θα τον κάνω να μαρτυρήσει την στιγμή και την ώρα που γεννήθηκε, αν τον πιάσω δεν θα μείνει ούτε κοκαλάκι.’’ η Τζέμα άρχισε να γελάει.
‘’Και εσύ όμως δεν είσαι καλά, τι έγινε;’’
‘’Τίποτα, άσε με εμένα, κακό σκυλί ψόφο δεν έχει, θα σου τα πω άλλη φορά.’’
Με το που τελείωσε τα λόγια της κατέβηκαν τα παιδιά, ο Τζό ήταν έντεκα και η Βίλμα δέκα, έτρεξαν και την αγκάλιασαν, έπαιξε μαζί τους για λίγο και μετά αποφάσισε να σηκωθεί και να φύγει.
‘’Λοιπόν αγγελούδια μου η θεία Κέλι θα φύγει τώρα και θα έρθει να ξαναπαίξουμε σύντομα, εντάξει;’’
Και τα δύο απάντησαν με μια φωνή ‘’ εντάξει θεία, θα σε περιμένουμε.’’
Γύρισε στο σπίτι, άνοιξε την πόρτα πέταξε τα παπούτσια της στο πάτωμα και πήγε στο ψυγείο έβγαλε ένα κουτάκι με Κινέζικο το έβαλε στο φούρνο μικροκυμάτων και περίμενε να ετοιμαστεί, μόλις έφαγε κάθισε στην πολυθρόνα και βλέποντας τηλεόραση αποκοιμήθηκε, είδε στο όνειρό της τον Έρικ, ξαναέζησε καρέ-καρέ τις τελευταίες τους στιγμές, θυμήθηκε που τελείωσαν από το τμήμα προχθές το βράδυ, που την χαιρέτησε με το συνηθισμένο του φιλί για καληνύχτα και που μέσα σε δευτερόλεπτα τον έχασε για πάντα, με το που έβαλε το κλειδί στην μίζα ακούστηκε ένα ΜΠΑΜ και όλα έγιναν συντρίμμια μπροστά στα μάτια της…

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Ξύπνησε κατά τις οχτώ η ώρα, σηκώθηκε και πήγε κατευθείαν στο μπάνιο για ένα ντουζ, έπρεπε να πιει έναν καφέ στα γρήγορα και να πάει στο τμήμα, έβαλε το μαύρο ταγεράκι της, πήρε το όπλο και το σήμα της και ξεκίνησε.
Κατεβαίνοντας είδε για πολλοστή φορά τον κύριο Ραούλ να της έχει κλήσει την θέση του πάρκινγκ, άρχισε να χτυπάει το θυροτηλέφωνο για να τον πείσει να μην αφήνει το αυτοκίνητό του μπροστά στο δικό της.
Πηγαίνοντας στο τμήμα σταμάτησε στο ταχυδρομείο για να πάρει τα γραμματά της, είδε ένα ανώνυμο γράμμα μέσα σε λογαριασμούς και διαφημιστικά, το άνοιξε και είδε το γραφικό χαρακτήρα του αδερφού της...
''Αυτός ο άνθρωπος θέλει να με πεθάνει...'' μονολόγησε ''μου στέλνει ανώνυμο γράμμα ενώ ξέρει την κατάσταση που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή, θα τον σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια, με απειλεί κάποιος ο οποίος δεν ξέρω ποιος είναι και έχω και αυτόν να με δουλεύει από πάνω.''
Χτύπησε το τηλέφωνό της ''Ντετέκτιβ Μπίσοπ, λέγεται''
'' Άρνι εδώ, που βρίσκεσαι;''
''Κατεβένω τώρα στο τμήμα, έγινε τίποτα;''
'' Ένας ακόμη φόνος...''
''Αναγνωρίστηκε το θύμα;''
''Ναι, είναι η αντιδήμαρχος, μετά την κηδεία πρέπει όλοι να βρεθούμε για σύσκεψη, μέχρι εκείνη την ώρα θα έχει βγει και το πόρισμα του ιατροδικαστή.''
'' Εντάξει έρχομαι αμέσως''
Έβαλε το αυτοκίνητο μπροστά, δεν έβλεπε μπροστά της τίποτα, ούτε φανάρια, ούτε ανθρώπους, τίποτα, ένα ακόμα θύμα την περίμενε και αυτό το θύμα ήταν καλή της φίλη...
Πάρκαρε το αμάξι και ανέβηκε τα σκαλιά για να πάει στο γραφείο της, μπαίνοντας είδε τον Άρνι να την περιμένει στη πόρτα του γραφείου της...
''Επιτέλους ήρθες''
''Λέγε, έχουμε τίποτα στοιχεία, δαχτυλικά αποτιπόματα, κάτι τέλος πάντων;''
'' Όχι ακόμα, αλλά σύντομα, σε κανα δύο ώρες θα έχουμε τα αποτελέσματα''
'' 'Εχεις κάτι άλλο για μένα; Πρέπει να φύγω να πάω στο σπίτι του Έρικ''
''Προς το παρόν δεν σε χρειάζομαι κάτι άλλο, τα λέμε στην κηδεία''
''Οκ, φεύγω θα τα πούμε''
Έξω από το σπίτι του Έρικ βρήκε την Πάϊπερ, την κολλητή της φίλη.
''Τι έγινε μπήκες μέσα ή όχι ακόμη;'' ρώτησε η Κέλι
''Μόλις ήρθα και εγώ, τώρα έμπαινα μέσα, πως αισθάνεσαι;''
''Υπήρξα και καλύτερα, πάμε τώρα μέσα να δούμε τι κάνει η Τζέμα''
Μπήκαν μέσα και βρέθηκαν σε ένα χάος ανθρώπων που άλλους τους ήξεραν και άλλους όχι.
''Τζέμα, πως είσαι γλυκιά μου, τα παιδιά;''
''Είναι καλά, ακόμα δεν το έχουν καταλάβει ότι δεν θα ξαναδουν τον μπαμπά τους, εγώ πάλι προσπαθώ να συνέλθω, είμαστε έτοιμοι να φύγουμε για την κηδεία, ελάτε''
''Σε ακολουθούμε''
Στο νεκροταφείο υπήρχε κοσμοσυροή, δεν έπεφτε φύλλο, ο Έρικ ήταν αγαπητός σε πολύ κόσμο, βρέθηκαν με τους γονείς του και προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να τους ηρεμήσουν, μόλις τελείωσε η κηδεία η Κέλι ανέβηκε στο βάθρο για να πει τον επικήδειο λόγο...
''Φίλοι μου, μαζευτήκαμε σήμερα για να αποχαιρετήσουμε τον αγαπημένο φίλο και συγγενή μας Έρικ, ο οποίος ήτανε μια ζωή πρόθυμος σε ότι και αν του ζητούσες, μπορούσε να σκότώσει άνθρωπο για τους δικούς του, ήταν καλός συνεργάτης, καλός σύζηγος και πατέρας, σας υπόσχομαι στη μνήμη του ότι θα βρω το υπεύθυνο για τον θανατό του και θα τον κλείσω μέσα στη φυλακή όποιος και αν είναι αυτός...''
Την χειροκρότησαν όλοι για τον λόγο της, έδωσαν συλληπητήρια και άρχισαν να φεύγουν,
η Κέλι χαιρέτησε την Τζέμα της είπε ότι είχε σύσκεψη γιατί είχε γίνει και άλλος φόνος και έφυγε, της υποσχέθηκε ότι αν όχι σήμερα αύριο θα πήγαινε να την δει.
Μπαίνοντας στην σύσκεψη είδε το αφεντικό της τον κύριο Μπράουν, τους συνεργάτες της και έναν άγνωστο άντρα...
''Καλησπέρα σε όλους''
''Γεια σου Μπίσοπ, από εδώ ο ειδικός πράκτορας του FBI Νικ Τζόουνς, κύριε Τζόουνς από εδώ η ντετέκτιβ Κέλι Μπίσοπ''
''Χάρηκα πολύ ντετέκτιβ Μπίσοπ, έχω ακούσει πολλά για εσάς''
''Και εγώ χάρηκα πολύ, αν και θα πω ψέματα ότι έχω ακούσει για εσάς''
''Λοιπόν, ας τα αφήσουμε αυτά θα έχετε χρόνο να γνωριστείτε αργότερα, πάμε στην υπόθεσή μας τώρα, Μπίσοπ και Τζόουνς θα αναλάβετε την υπόθεση μαζί, το ότι δολοφόνησαν τον συνεργάτη μας και την αντιδήμαρχο είναι μεγάλο θέμα, θα πάτε στο σπίτι της αντιδημάρχου να πάρετε στοιχεία και μετά βλέπουμε, για το θέμα του Έρικ μόλις τελειώσετε από το σπίτι θα βρεθείτε με τον ιατροδικαστή για παραπάνω πληροφορίες, συνεννοηθήκαμε;''
''Μάλιστα κύριε, Τζόουνς φεύγουμε;''
''Βεβαίως, σε ακολουθώ''
''Περιμένετε λιγάκι, Μπίσοπ πες στην Μίκα να σου δώσει κάτι στοιχεία που έχει, εσείς φύγετε εμείς εδώ θα συνεχίσουμε τη σύσκεψη για να δούμε τι θα κάνουμε με την αναφορά.''
Έφυγαν από το τμήμα για το σπίτι της αντιδημάρχου χωρίς να γνωρίζουν ακόμα τι τους επιφύλασσε το μέλλον...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Η Κέλι καθότανε στην αγαπημένη της πολυθρόνα διαβάζοντας το αγαπημένο της βιβλίο, έπρεπε με κάθε τρόπο να ξεχάσει την άσχημη μέρα που πέρασε, δεν μπορούσε να πιστέψει ότι είχαν σκοτώσει τον συνάδελφό της, αύριο ήταν η κηδεία του και έπρεπε να είναι δυνατή.


Σαν ντετέκτιβ που ήταν έπρεπε να συναρμολογήσει το παζλ της δολοφονίας του Έρικ και των άλλων δύο ανθρώπων, όμως πρώτα ήθελε να καθαρίσει το μυαλό της.


Στη ησυχία του δωματίου ξαφνικά άκουσε το κουδούνι να χτυπάει...:


''Ποιος να είναι δώδεκα η ώρα το βράδυ;...''


''Κέλι, η Τζιλ είμαι, ανοιξέ μου''


''Τώρα έρχομαι''


''Μόλις γύρισα σπίτι και το έμαθα, πως είσαι, χτύπησες;''


'' Όχι, εγώ καθόλου, αλλά ο Έρικ...''


'' Άκουσα ότι τον πήγαν στο νοσοκομείο βαριά τραυματισμένο, είναι καλά;''


''Δυστυχώς, τον χάσαμε μέσα στο χειρουργείο''


'' Αχ! Λυπάμαι πολύ την Τζέμα και τα παιδιά, τι θα κάνουν τώρα, τα παιδιά το έμαθαν;''


''Δεν γινόταν διαφορετικά, τώρα όλοι είναι στο σπίτι, εγώ έφυγα πρίν από λίγο''

''Εσύ νιώθεις καλά;''

''Τζιλ, σε παρακαλώ, αν θέλεις κάτσε μαζί μου να μου κάνεις παρέα, αλλά δεν είμαι ακόμα έτοιμη να μιλήσω για αυτο, ίσως αύριο''

''Εντάξει, όπως θέλεις εσύ, λοιπόν τι θα κάνουμε για να περάσει το βράδυ;''
Ήξερε ότι όταν έλεγε η Κέλι πως δεν θέλει να μιλήσει έπρεπε να το βουλώσει, αυτό γινότανε από τότε που ήταν μωρα-παιδιά, μόλις την έβλεπε μέσα στα νεύρα ή όταν έδειχνε ότι ήταν χαμένη στιν κόσμο της έμενε αμίλητη και περίμενε πότε θα σκάσει η βόμβα, είτε θα έπερνε μία ώρα είτε ένα μήνα...
Κάθισαν μπροστά στην τηλεόραση και έβλεπαν ένα τηλεπαιχνίδι με ερωτήσεις.

''Να σου κάνω μία ερώτηση;'' είπε η Τζιλ

''Λέγε...''

'' Αν λέω αν μου έκανε πρόταση ο Ρότζερ θα γινόσουν κουμπάρα μας;''

''Γιατί σου έκανε πρόταση;''

'' Όχι, όχι ακόμα, αλλά το Σάββατο έχει κλείσει τραπέζι στου Ceasar's και ... φαντάζομαι...''

'' Εντάξει, αν σου κάνει πρόταση ναι, αλλά περίμενε μέχρι το Σάββατο και μετά πες το μου γιατί είσαι και λίγο φαντασμένη''

''Αντε στο καλό ρε, με κοροϊδεύεις και από πάνω, λέω να φύγω πήγε τρείς και πρέπει να κοιμηθούμε και λίγο, τι ώρα είναι η κηδεία αυρίο το πρωί;''

''Στις εντεκάμιση, αλλά εγώ θα πάω κάτα τις εννιά στο τμήμα και μετά στο σπίτι του Έρικ, άρα θα τα πούμε στο νεκροταφείο.''

'' Εντάξει ζουζούνα μου, θα τα πούμε το πρωί, σε φιλώ γλυκά, καληνύχτα ή μάλλον καλημέρα.''

Η Κέλι έμεινε πάλι μόνη της να χαζεύει τον δρόμο και οι σκέψεις της ταξίδευαν στον Έρικ, πως τον γνώρισε και πως τον έχασε έτσι ξαφνικά, τον καλύτερο της φίλο, τον αδερφό της...
με αυτές τις σκέψεις ήρθε και την πήρε ο Μορφέας και την βύθισε σε έναν κόσμο ονείρων που δεν θα είχαν εύκολο γυρισμό...